ژاوی: اینیستا یا مسی رکورد من را می‌شکند.

به گزارش ورزش 11، ژاوی 35 ساله که از 11 سالگی در بارسا بوده قراردادی سه ساله با تیم السد قطر بسته است.

چند بار پیش خودت فکر کردی«اگر تابستان قبل می‌رفتم، چه می‌شد»؟
 ‌تصور کنید پارسال می‌خواستم بروم، بدون هیچ جامی، هیچ حس مثبتی وجود نداشت. این را می‌دانستیم وقتی بارسا جام نمی‌برد باید از دست ده بازیکن خلاص شود. همه عصبانی بودند، در آن شرایط مردم هم دل خوشی نداشتند. واقعا خوشحالم که یک فصل دیگر ماندم. این نتیجه تلاش آندونی زوبیزارتا، لوییس انریکه و رییس بارتومئو بود که متقاعد شدم بمانم چون می‌دانستم باید بروم و روی این قضیه تاکید داشتم اما بعد از دو سه جلسه صحبت با آنها تصمیم گرفتم بمانم بنابراین حالا خیلی راضی‌ام. همه کسانی که دوست داشتم در این مراسم بودند، روسای قبلی، مربیان قبلی، هم‌تیمی‌های سابق، دوستان، پدر و مادر و خانواده‌ام و همسرم. توصیفش سخت است.

زندگی‌ات حالا کاملا عوض شده. بعد از 24 سال بارسا را ترک می‌کنی و قرار است پدر شوی. چطور با این تغییرات کنار می‌آیی؟
 ‌داشتن بچه باعث می‌شود زیاد فکر کنید. بخش تازه‌ای از زندگی در حال آغازشدن است، ما قرار است به قطر برویم و تا پایان سال فرزندمان به دنیا می‌آید. می‌خواهیم از این مرحله جدید لذت ببریم. واقعا خوشحالم که می‌خواهم پدر شوم. خانواده برایم از همه چیز مهم‌تر است. من خانواده خیلی خوبی دارم که در کنار آنها رشد زیادی داشتم و به آنها افتخار می‌کنم. خیلی‌ها می‌گویند بچه‌دارشدن بزرگترین اتفاق زندگی است، من که هنوز چنین چیزی را تجربه نکردم اما برایش هیجان زیادی دارم.

چه زمانی می‌خواهی جام‌هایت را به فرزندت نشان دهی؟
 ‌برایم مایه افتخار است که تجارب خود را توضیح بدهم وقتی آنقدر بزرگ بشود که بتواند تصاویر را نگاه کند و درک کند که من بخشی از بارسای این دوران بودم و در کنار فوتبالیست‌های بزرگی بازی کردم. می‌خواهم فرزندم-پسر باشد یا دختر- بداند چطور از زندگی لذت بردم.

تو باشگاه را با دو رکورد ترک کردی، برنده بیشترین جام و دارای بیشترین بازی. کدام خاطره خاص از ذهنت نمی‌رود؟
 ‌رکوردهای من در نهایت شکسته می‌شود شاید به وسیله اینیستا و لیونل مسی. این دو فقط یک جام کمتر از من دارند و فصل آینده ازمن عبور می‌کنند. خاطره بازی برای بارسا، تیم محبوب دوران کودکی و موفقیت‌های بسیار همیشه با من است. دوران حرفه‌ای خود را با قهرمانی‌ها نمی‌سنجم اما این برایم مهم است که چقدر لذت بردم، چقدر پیشرفت کردم، چه نتایجی به دست آوردم. رضایت دارم و احساس غرور می‌کنم. از این بابت که هر سال بهترین بازی‌ام را انجام دادم، آرامش درونی دارم.